ΤΟ ΛΕΞΙΚΌ ΦΙ

Φι

Φάβας=Ο φόβος.όσπριον

Φαέθων ο Ερυθρωπός=Εγέννησε την Ερέτριαν , ήταν δε συνοδοιπόρος του Πελασγού, υιός του βασιλέως της Αιθιοπίας.

Φαεννὶς= Η Χαονικὴ βασιλόπαις· Λάνασσα ἡ Κλεοβούλου τοῦ Ὕλλου ἡ ἄλλη βασιλόπαις, καὶ αἱ ἄλλαι Πελειάδες ἦσαν Σίβυλλαι προφήται, ὡς ἡ θεσπρωτικὴ τοιαύτη.

Περὶ Θεσπρωτίας μυστικὸν ὁλόκληρον Βιβλίον ἔγραψεν ὁ Μουσαῖος, τοῦτο δὲ ὡς ἴδιον ἐξήνεγκεν Εὐγάμων ὁ Κυρηναῖος, ἀτυχῶς μὴ σωζόμενον.

Φαιακίς-Φαιηκίς =Πόλις της Θεσσαλίας.

Φαίαξ=ο Αιθίοψ και Φοίνιξ ο αυτός.Φαία, Φεία Φθία, Φειά Φεά, Φαέθουσα.

Φαίαξ=Υιός του Ποσειδώνος και της Κερκύρας θυγατρός του Ασωπού, Φαίδιμος ο βασιλεύς των Σιδωνίων-Φαιάκων ή υιός του Αμφίωνος και της ΝΙόβης, Φαίδρα η του Μίνωος Φαιών η νύμφη, Φαίνοψ πατήρ του Ξάνθου και Θόωνος, Φαιστός και Φαίστος και τόσα άλλα εκ της ρίζης, πάντα αναφέρονται εις την Αιθιοπίαν-Φαιακίαν –Κέρκυραν, Παξούς, αλλά και Ήφαιστος.

Φαίακες-Αιθίοπες=Οι των Παξών και της Κερκύρας κάτοικοι, γείτονες των θεών και κάτι παράπάνω διότι οι θεοί ούτοι δεν ήσαν άλλοι ειμή οι πρόγονοί των, οι εν ταις άντροις και τοις σπηλαίοις των νήσων αυτών διαμένοντες και επί των κορυφών των ορέων αυτών μακαρίως επαναπαυόμενοι. Διότι ο θρυλικός Όλυμπος, εν ώ διέμενον οι Ολύμπιοι Θεοί εδώ μόνον και ουδαμού αλλού ευρίσκετο (ανάλυση κειμένων του Ομήρου από τον Αθηναγόρα:Αι νήσοι των Παξών.) Αι νήσοι των Παξών είναι η ομηρική Εύβοια, ως αι ομηρικαί νήσοι των Εχινών, Ταφίων, Τηλεβοών, Οξειών, Τυρρηνών, ως αύται είναι η ομηρική Θεσπρωτία και Εφύρα ως του Ομήρου Γέραιστος και αι Γυραί Πέτραι και αι συμπληγάδες και ο Καφηρεύς και το Κύναιον και τόσαι άλλαι πόλεις της ομηρικής εποχής και νήσοι και τοποθεσίαι εις τους Παξους και την Κέρκυραν αναφέρονται, ούτω και η Αιθιοπία του Ομήρου, μόνον εις τας νήσους Παξών Κερκύρας και ουδαμού, ουδαμού αλλαχού δύνανται να έχωσι την θέσιν των.

Φαιακία= Ταυτόν του Αιθιοπία. Η νήσος Κέρκυρα- Κέρκουρα, Κερκινίτης

Φαιακία=Ταὐτὸν τοῦ Αἰθιοπία· Φαῖστος καὶ Φαιστὸς, Φαέθων ἧν υἱὸς τοῦ βασιλέως τῆς Αἰθιοπίας.

Φαιακίς=πόλις της Θεσσαλίας όπου εκατοικούσαν Μινύες(Ταξ.Τσιόγκας)

Φαίαξ= Ο Αἰθίοψ.

Φαίαξ= Ο Αιθίοψ το ίδιο και Φοίνιξ

Φακιολίζω=Βάζω την ομπόλια. Το φακιόλι μου =τον γνωστό κεφαλόδεσμο της Πωγωνήσιας φορεσιάς.

Φάλια=Η λιγοστή πυρίτις που έβαζαν στα παληά εμπροσθογεμή πυροβόλα όπλα για την πυροδότησί τους. [Ο χορός της Φωτιάς του μουσ.Ντε Φάλια, τυχαίο;]

Φαλίρω=Χρεωκοπώ.

Φαμπίλια (φαμίλια)=Η οικογένεια. Φαμπιλιάρης και φαμπιλίτης=οικογενειάρχης

Φανά=Τοπωνύμιον της Χίου. Φανάρι Κωνσταντινουπόλεως

Φανάρι=Η συρμάτινη κλούβα προς φύλαξιν των τροφών. Το φωτιστικό φανάρι.Βλ.Κλεφτοφάναρο.

Φάνης = Ο Διόνυσος, ο γεννηθείς εν Παξοίς και ανατραφείς εν Φαιακία.

Φάος, φαύσις, Φάσις= Ο χρυσορρόας ποταμός της πολυχρύσου Κολχίδος ο και Πλάσις λεγόμενος και βόας για τον αυτό λόγο, Φάσις και Πάσσις ελέγετο ο χρυσορρόας ποταμός της Αιγύπτου, ο Νείλος.

Φάος-Φόως-φως=Προσωδιακές προφορέςτου φωτός.

Φάρα=Κοινωνική διαίρεσις ανάλογη με φυλή.Πολλά άτομα του αυτού οικογενειακού κλάδου.Κάθε φάρα παλαιότερα κατοικούσε σε ξεχωριστό συνοικισμό που είχε το όνομα του γενάρχη της.

Φάραι =Όταν ἡ φατρία ἐπληθύνετο ἐγένοντο ἄλλαι φατρίαι, καὶ οὕτω πολλαὶ φατρίαι ἀπετέλουν τὴν Φυλὴν.

Φαραί=μία των αρχαίων πόλεων της Αχαϊας εν Πελοποννήσω αίτινες συνίστων τον Αχαϊκόν δεσμόν, κειμένη επί τού Πιέρου ποταμού συντελέσασα ανέκαθεν μεγάλως εις την σύστασιν του συμμαχικού τούτου δεσμού. Ηροδοτ.Πολυβ. Παυσαν.

Φαρασιάνι=Το δοχείο που μαζεύουν τα σκουπίδια, το φαράσι.

Φαραώνος=Ο γύφτος.

Φαρκαδών-Φαρκηδών=πόλις της Εστιαιώτιδος χώρας εν Θεσσαλία επί του Πηνιού ποταμού Στραβ. Διοδ.Σικ.

Φαρμακοπούτσης=Κείνος του οποίου απεβίωσαν αι νόμιμοι σύζυγοι.

Φαρμακούσσαι=Δύω μικραί νήσοι μεταξύ Αττικής-Σαλαμίνος

Φαρμακώνω=Δηλητηριάζω, στενοχωρώ, θλίβομαι κατάκαρδα.”Τον φαρμάκωσε η λύπη του παιδιού του”.

Φάρος=νησίς μικρά της Αιγύπτου απέναντι της Αλεξάνδρειας

Φάρσαλος-Φάρσηλος=πόλις επίσημος της Θεσσαλίας με πολλά μέταλλα.

Φαρσί=Άριστα. “Ξέρω το μάθημα φαρσί απ΄έξω κι ανακατωτά”.

Φάσις, ιος=ο ποταμός και πόλις Φάσις της Κολχίδος του Πόντου

Φασκιώνω=Συμμαζεύω το μωρό μέσα στα ρουχαλάκια του περιβάλλοντάς το με τη φασκιά=πλεχτό σκοινί ή ειδική λωρίδα υφάσματος.

Φάτις=Η θεία φωνή

Φατούρα=Τιμολόγιο, σημείωσις λογαριασμών.

Φατρία =Όταν τὸ γένος ηὐξάνετο καὶ ἐπληθύνετο, ἀπετέλει ἰδίας οἰκογενείας, ἰδίας παρὰ τὸ πάτριον ἄντρον, ἐχούσας τοὺς αὐτοὺς προγόνους κοινοὺς θεοὺς, τὴν αὐτὴν λατρείαν, ἱερωσύνην, δικαιοσύνην ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Φατριάρχου-Πατριάρχου.

Ἐνῷ δὲ ἑκάστη οἰκογένεια ἐξηκολούθει νὰ ἔχῃ τὴν ἰδιαιτέραν προγονικὴν λατρείαν, εἶχεν ἐπίσης καὶ τὴν κοινὴν τῆς φατρίας εἰς ὡρισμένην ἡμέραν παγκοίνως τελοῦσα θυσίας πρὸς τοὺς κοινοὺς θεοὺς· τοῦτο δὲ ἦτο ὁ κοινὸς σύνδεσμος πασῶν τῶν ἀποκεχωρισθεισῶν μὲν οἰκογενειῶν, συνδεδεμένων ὅμως διὰ τῆς κοινῆς λατρείας.Ούτω διὰ τῶν αἰώνων ἐκ

τῶν οἰκογενειῶν, τῶν φατριῶν, τῶν φυλῶν ἀπετελέσθησαν αἱ πόλεις, τὸ κοινὸν γένος, τὸ ἔθνος ὡς λέγομεν σήμερον, τοῦ ὁποίου λίκνον ὑπῆρξε τὸ ἄντρον.

Φαύνος=Ιταλικός θεός αρχ. Ελληνικό φύλο

Φάω-φαέθω,φαίνω, φαίδος=Η όψις κατά τον Ησύχιον,

Φαιδρός,φαεινός=. λαμπρός και φάκες οι οφθαλμοί. Φαίακες της αυτής σημασίας, Φαέθων, Φοίβος, Φάσκολος σάκκος, φασκώλιον βαλάντιον (Ησύχ.).Φάως-φως.

Φέακες=Έθνος Φεάκων, συναντάμε στις υποσημειώσεις του Ησύχιου. Εννοεί ίσως τους Φαίακες Ιωνκ. Φαίηκες, μετά την προσωδία τα φωνήεντα τα έγραφαν όπως τα πρόφεραν, δεν ήταν σταθερά, μέχρι να ενταχθούν σιγά-σιγά στο τονικό σύστημα με τις γραμματικές υποχρεώσεις(Μ.Σ.)

Φεγγίτης=Τα παληά σπίτια στο εσωτερικό δωμάτιο δεν είχαν παράθυρα αλλά μικρούς φεγγίτες, που έμπαινε το φως από το ταβάνι όπου βρίσκονταν οι φεγγίτες.

Φειά=πόλις Θεσσαλίας

Φελάω(Κερκ-Ήπειρ)= Αξίζω, ωφελώ. “Δε φελάς για τίποτα”,δεν αξίζεις τίποτα.

Φελεκούδα=Μιά φέτα μεγάλη, ένα κομμάτι μάλλον μεγάλο.

Φελιάζω=Κομματιάζω, κόβω φέτες.Φελί=φέτα. Φελιά=Φέτες

Φενεός κοινώς Φονιά=Πόλις υδάτων.

Φενεόν=Λίμνη Αργολίδος. Φενεό Κορίνθου

Φέξη=Το φως της λάμπας. “Φέρε μου μια φέξη γιατί δε γλέπω”.

Φεραί=Πόλις αρχαία και επίσημος της Πελασγιώτιδος χώρας εν Θεσσαλία.Φαραί-Φηραί πόλις της Μεσσηνίας και πόλις της Αχαϊας, Φηρά Σαντορίνης, Φέρρες Σουφλί

Φερσεφόνη ή Φερσέφασσα=Προϊστορική μεγάλη θεά ταυτισμένη με την ιδιότητα της ευφορίας, της ζωής και του θανάτου στη Θεσπρωτία.

Φερσεφόνεια=Η της Δήμητρος θυγάτηρ

Φερσούμενος =Ο έχων καλούς τρόπους.Ευγενής.

Φέσι= Ίδε σκούφια.

Φετεσεινός=Εφετεινής παραγωγής, αυτής της χρονιάς.

Φήγεια=πόλις Αρκαδίας, από Φηγέως βασιλέως, ως Χάραξ Ελληνικών δ΄.Φηγεύς δ’ ο αδελφός του Φορωνέως έκτισε πόλιν Φήγειαν ‘ή πριν Ερύμανθος εκαλείτο ύστερον δε Ψωφίς ωνομάσθη, ως ερούμεν από της μητρός…οι πολίται Φηγείς(Στεφ. Βυζάντιος)

Φήμιος=Περίφημος ραψωδός στα ανάκτορα του Οδυσσέα, υιός του Τέρπιδος.

Φηρό=Ακρωτήριον αντικρύζον το Αδραμύττιον “Σκαμιάς”λεγόμενον ΒΑ της Λέσβου και ποταμός, όστις ελέγετο Σκάμανδρος, παρ’ Ομήρω καλούμενος Ξάνθος.

Φηρίκι=Μήλον το ερυθρόν, ουκ άσχετιν το όνομα προς το Φυλό, φέλαχ, ο μέλας.

Φθα= Ηφαιστος, Χα-κα-φθα η Αίγυπτος η και Ηφαιστία. Ελέγετο και Μανοβέρ δηλ. Τόπος ευτυχής, όλβιος, λιπαρός, κέρας Αμαλθείας όπως ελέγοντο αι Παξοί-Κέρκυρα.

Φθειροφάγοι =έθνος …Στράβων ενδεκάτη(Στεφ.Βυζάντιος)

Φθία=Ωνομάσθη αργότερα η ίδια περιοχή “|Θεσσαλία” ή θέσις αλός” όπως την κατέγραψε ο Ηρόδοτος.Ο Όμηρος δεν γνωρίζει το όνομα Θεσσαλία αλλά Φθία και την αποκαλεί “εριβώ λακα” δηλ. γη με χώμα παχύ και εύφορο και μεγάλη λίμνη. Κατά τον Ηρόδοτο η λίμνη πρέπει να εξηφανίσθη από σεισμό ή σεισμούς, που συμπίπτει με την καταστροφή επί Δευκαλίωνος, τότε άρχισε η ροή των υδάτων στο “Αιγαίον”, (βλέπε Κάρλα) φθίω= ελαττούμαι, κλίνω προς το τέλος και μεταφορικώς καταστρέφομαι, ρίζα:φθερ-φθαρ καταστρέφω. Εκεί παρουσιάζονται Έλληνες με το όνομα “Grajus” “Γραικοί” όπως τους ωνόμασαν οι Ρωμαίοι. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα προσφέρει μία λύσι ικανή να στηρίξει τον δισύλλαβο φθόγγο ΓΡ με την σημασία του επέρχομαι.(Ηλίας Τσατσόμοιρος) Αλλά ο Αθηναγόρας αναλύει τοπωνύμια με τους φθόγγους ΓΡ και ΓΚΡ(βλέπε λέξεις).

Φθία=Εν Θεσσαλία αποικία των Ηπειρωτών Αμβρακίας.

Φθις= Επίθετον του κατεργαστού του χρυσού Ηφαίστου.

Φθόγγοι=Οι ήχοι της φωνής, αρχικά ήσαν 5 (α-ε-ι-ο-υ) αυτοί οι 5 φθόγγοι ανήκουν στη Γραμμική Γραφή Β΄ αργότερα με την εξέλιξη της γλώσσας πρόσθεσαν το η-ω.

Φιγαλία=πόλις της Αρκαδίας

Φιγαρέτας-ος=Ποταμός Κερκύρας αποκαλύπτει πως είναι ένας από τους ποταμούς του Άδη, ο Στυξ, η Στύγα (τα ύδατα της Στυγός των Αροανίων(βλέπε λ.) Ορέων.(Καραβά-Γαλάνη Μ. αποκριπτογράφησε τα Ελληνικά των Ινκας.)

Φίδι=Ο όφις.Ονόματα φιδιών:Ατρίτης,Γκαβοκόνακο,Δενδρογαλιά,Κουφοχιά, Νερόφιδο, Οχιά, Σαΐτα,Σπίτης, Κερατόφιδο=παληό φίδι που λέγεται ότι φερει κέρατα.

Φιδιά= Σήμερον υπάρχει τοπωνύμιον εις τους Παξούς, όπως και Δελιάτικα, Αλάτι, Αμπέλια, Παλάτι, Ελεούσα και πολλά άλλα όλα ταυτοσήμαντα.

Φιδόσπιτο=Το σπίτι που ενδιαιτάται σε σπίτι και θυμίζει τον “οικουρόν όφι” των αρχαίων.Θεωρείται ως γούρικο.

Φιδορούτι= Το ακέραιο λεπτό δέρμα του φιδιού που αποβάλλεται κατά περιόδους.

Φιδόχορτο=Το φυτό δρακόντειο το οποίο πιστεύεται πως όταν το φάι κάποιος αποκτά ανοσία σε δήγμα φιδιού.

Φίκειον –Φίκιον-Φίκεον=όρος=(Σ)φίγγιον όρος. Όρος της Βοιωτίας επί του οποίου επλάττετο ότι διέτριβεν η Σφιγξ. Ησ.Ασπ.33.Απολδ.ρ΄4, 8,από του Φιξ (Νικ. Λωρέντης)

Φίλαι= Αι εν Αιγύπτω.

Φιλέαι=Χωρίον του Βυζαντίου, το εθνικόν Φιλάτης.

Φιλιά=Το τραπέζι της φιλιάς =φιλιώνω. Ήταν ένας θεσμός ιερός και εθνική παράδοσις. Παμπάλαιο έθιμο Πωγωνίου εξευρέσεως πόρων για την συντήρησι εκκλησιών, λειτουργίας σχολείων που διετηρήθη περίπου μέχρι το1935.Δείπνο που συνεστιάζοντο με σκοπό να μαζεύουν χρήματα και να βοηθούν την πατρίδα τους, ήταν ακόμη ένας τρόπος ν’ ανταμώνονται και να δίνεται η ευκαιρία να φιλιώνουν οι άνθρωποι κι έτσι ομονιασμένοι μεγαλουργούσαν κατά τα χρόνια της σκλαβιάς Φιλιώ=Έχω παρεξηγηθεί και φιλιώνω.Στην Βήσσανη Πωγωνίου είχαν καθιερώσει μία φορά το χρόνο να γιορτάζουν την ημέρα της “Φιλιάς” κατά την οποίαν άνδρες μαγείρευαν, έπιναν και τρώγαν, έτσι μ’ αυτό τον τρόπο ανάγκαζαν εκείνους που είχαν μαλώσει να συμφιλιωθούν.

Φίλια =Εν Αχαΐα.

Φιλιάτες= Δευτέρα έδρα της ημετέρας επαρχίας πλησίον των οποίων το χωρίον

Φιλήσια =Εις Λακωνίαν.

Φιλιστόκα=Απόθεμα εμπορευμάτων προς διάθεσιν.

Φιλομαδής-Φιλομηδής-φιλομειδής= Η Αφροδίτη η από τα μήδεα του ουρανιού και του αφρού της θαλάσσης γεννηθείσα πολύχρυσος θεά.

Φιλυρηίς=πόλις Φιλύρας και νησίς στα παράλια του Ευξίνου πόντου

Φιλωτέρα=πόλις Παλαιστίνης

Φιν=αυτοί, αυταίς (Ησύχιος) Φιν-λανδία, φίννοι όρος που περιλαμβάνει φυλές της ουγγροφινικής οικογένειας. Φιν-τίας πυθαγόρειος φιλόσοφος από τις Συρακούσες. Ρίζα πολλών λέξεων της ιταλικής.

Φίνειον=Φινόπολις Θράκης

Φινεύς=μάντης από την Θράκη που τυφλώθηκε από τον Δία γιατί αποκάλυπτε τις βουλές των θεών

Φιξ, ικός η=αντί Σφιγξ (Νικ. Λωρέντης)

Φίσκα=γεμάτο

Φισκάρδον= ακρωτήριο και χωρίο της Κεφαλληνίας

Φισώκα=Χαλκιδικής Μακεδονία με πολλά μέταλλα

Φκιάρα=Κουτάλα σιδερένια με επίπεδη τη στρογγυλή κατάληξή της που χρησιμέυει για το συγύρισμα της φωτιάς, το μάζεμα της στάχτης κλπ.

Φκιασίδι=Χρώμα για τον καλωπισμό του προσώπου.

Φλα=νήσος της λίμνης Βοιωτίας Τριτωνίδος

Φλαβένιον=Συνώνυμον της ανθοξανθίνης.

Φλαβοθρένιον=Πολύτιμον κίτρινον χρώμα.

Φλαμπόνω-ομαι=Θαμβώνω, θαμβώνομαι.

Φλάμπουρο=Σημαία

Φλαστολογώ=Κορφολογώ τα κλήματα της αμπέλου.

Φλαστάργια=βλαστάργια.Ουσ.Φλαστολόγημα.

Φλαστερό=Η σφραγίδα που αποτυπώνουν πάνω στο πρόσφορο όταν είναι ζυμάρι.

Φλασκί=Είδος μικρής ξύλινης βαρέλας.

Φλαφτή=Το υπόλειμα της ζύμης που δεν σχηματίζει κανονικό ψωμί και το βάζουν σ’ ένα μικρό ταψί και βγάζουν πρώτο από το φούρνο αφού σαν λιγοστό ψήνεται γρηγορότερα.

Φλεβοτομία=Αφαίρεσις αίματος.

Φλεγαίνω=Καίω.

Φλεγέθων-Περιφλεγέθων= Η λίμνη του Γάγιου, ή γυγαία, η οποία εξελαμβάνετο και ως ποταμός, Τυφών, Πορφυρίων, Άθως, Αλωείδαι, Αλκυονεύς, Τελχίν και άλλα όσα ατίθασσα στοιχεία.

Φλεγμονή. Φλεγμός= Το αίμα κατά τον Ησύχιον.”Αίθοπα φλεγμόν λάβω”.

Φλεγύας=Ο πυρώδους ερυθρού χρώματος, επίθετον του μελανούς αετού.

Φλέγυρα=Το πυρώδες.

Φλειώ=Όνομα Βάκχης-Μαινάδος.

Φλέντζα=Το συνάχι.

Φλέντζος =Γύφτος.

Φλετουράω=Φτερουγάω, πετώ από χαρά.Φλετουρημένος=ο λαλημένος,ανέμυαλος.

Φλεψ=Αιμοφόρον αγγείον περιέχον μελανοέρυθρον φλεβικόν αίμα.

Φλέω=Συγγενές του Βρύω, Μεθύειν. Φλοίος ελέγετο και ο Βάκχος-Διόνυσος.

Φλέω, Φλεψ, Φλοίος= Ελέγετο ο Βάκχος-Διόνυσος.

Φλιά Αρχ.=Το κατώφλι

Φλιούρας=Σκωπτικό για κείνον που λόγω ηλικίας σβαρνίζει τα πόδια του.

Φλιμένος (κερκ.)=Θλιμένος, λυπημένος. “Ω! το φλιμένο το παιδί”.

Φλίψι=Η θλίψις.

Φλογέρα= Η φλοέρα= αυλός, ποιμενικό μουσικό όργανο.Η φλογέρα γίνεται από νεροκάλαμο μιας σπιθαμής μάκρος περίπου.Επίσης από ξύλο αφροξυλιάς που μέσα του έει ψύχα την οποίαν γάζουτν μ’ ένα ξύλινο σουβλί και κατόπι μ’ ένα πυρωμένο σίδερο ανοίγουν εξ ρύπίτσες από εμπρός και μια από το πίσω μέρος όπως γίνεται με το νερολ’αλαμο

Φλοκάτα=Μάλλινη φλοκωτή κάπα.

Φλοξ, φλογίζω, φλέγω, φλάσκον= Οινηρόν δοχείον.

Φλοιώ= Όνομα Βάκχης-Μαινάδος.

Φλοξ, φλογίζω, φλέγω, φλάσκον=Οινηρόν δοχείον.Φλυά, Φιλαϊδαι= Δήμος της Αττικής της οποίας επώνυμος ήρως ήτο ο υιός της Γης. Φλύας ή Φλυεύς= Πατήρ του Κελαινού.

Φλυά, Φιλαϊδαι=Δήμος Αττικής, της οποίας ήρως ήτο ο υιός της Γης.

Φλύας ή Φλυεύς = Πατήρ του Κελαινού.

Φλύκταινα=Η εξαίματος πλήρης πληγή

Φλώρινα=Πόλις, Μακεδονίας, φλωρίνι -φλωρίον-Φλουρί-φλωρί =χρυσούν νόμισμα βυζαντινό.Φλώρα=Άσπρη γίδα. Φλώρος=το πτηνόν χλωρίς, Φλώριντα, Φλωρεντία.

Φλωροκαπνίζω=Αλείφω μέταλλο με φλωρί, γαλβανίζω.

Φνα, χνα, κνα και φλα=Λέξεις με την έννοια του ερυθρού.

Φοῖβος Ἀπόλλων= ὁ Ἑκάεργος, ὁ Ἀργυρότοξος, ὁ Λαοσῶος, ὁ Ἑκατηβελέτης ἄναξ, ὁ Χρυσάορ, ὁ Ἑκαταῖος, ὁ Τελφούσιος, ὁ Ἀφήτωρ, ὁ Λυκιγενὴς, ὁ Ξυνὸς, ὁ Τριόπιος καὶ Τριποδιλάλος, ὁ διὰ 350 καὶ πλέον ὀνομάτων γνωριζόμενος. Ἐξ ὅλων δὲ τῶν θεῶν μόνος ὁ Ἀπόλλων καὶ ἡ ἀδελφὴ αὐτοῦ Ἄρτεμις-Ἑκάτη-Σελήνη, φέρουσιν ὀνόματα σύνθετα ἐκ τοῦ τρία, διότι καὶ αὐτὴ καλεῖται Τρικρία, Τρισσοκάρηνα, Τρίμορφος, Τριαύχην, Τριοδία, Τρίτορος, Τρίγληνος, Τριγλωχίνη καὶ Τριγλωθίνη.

Ἄν δὲ ἡ Ἀθηνᾶ λέγηται Τριτογέννητος, Τριτωνὶς, Τριγένεια καὶ Τριτωνία, τοῦτο προέρχεται ἐκ τοῦ ὅτι ὁ ὑποτιθέμενος τόπος τῆς γεννήσεως αὐτῆς εὑρίσκετο περὶ τὴν Τρινακρίαν. Διὰ τὸν λόγον δὲ ὅτι ὁ Ποσειδῶν ἐνομίζετο ὡς μετὰ τὴν Γαίαν πρῶτος Κυριάρχος τῆς Νήσου Τρινακρίας διὰ τοῦτο πολλάκις συνεταυτίζετο πρὸς τὸν Ἀπόλλωνα, καὶ εἶχε καὶ οὖτος ὡς σύμβολον αὐτοῦ τὴν Τρίαιναν, τὸ ὅπλον τὸ ἔχον τρεῖς, προεξοχὰς, τρία κοντάρια, τρεῖς ὀβελούς, τρεῖς κάμακας, δι' ὅ καὶ ἐπευφημεῖτο Ἀγλαοτριαίνης, Εὐτριαίνης, Χρυσοτριαίνης καὶ Τριανοκράτωρ.

Ὁ Φθὰ καὶ Ρᾶ καὶ Ὥρος τῶν Αἰγυπτίων, ὁ μέγας Θεὸς τῆς Ἡλιουπόλεως, ὁ Βάαλ καὶ ὁ Βελίαρ τῆς Γραφῆς, ὁ Ἄδωνις, ὁ Μωλὼχ, ὁ Χαμὼς, ὁ Βὴλ, ὁ Ἀβέλιος καὶ Βέλενος, ὁ Ἴνδρας, ὁ Ὀρμούσδης, ὁ Μίθρας, ὁ Σίεγφριδ, ὁ Ἀπέλλων ἤ Aplu πάντες οὗτοι καὶ οἱ τούτων ὅμοιοι θεοὶ τῶν διαφόρων Ἐθνῶν εἶναι ἀπομιμήματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑπερίωνος Ἡλίου, τοῦ «πατρώου» θεοῦ Ἀπόλλωνος, τὴν λατρείαν τοῦ ὁποίου πρὸ μεγάλων χιλιετηρίδων, οἱ Πρωτοέλληνες, ὁ τολμηρὸς Θαλασσοπόρος καὶ Θαλασσοκράτωρ Λαὸς, ὁ Πρόγονος τῶν Φοινίκων καὶ Τυρίων καὶ Σιδωνίων καὶ Καρίων καὶ Πελασγῶν, μετέφερον εἰς Αἰγυπτον, Λιβύην, Αἰθιοπίαν, Ἰνδίας, Ἰταλίαν, Γαλλίαν, Βρεττανίαν, Γερμανίαν Περσίαν, Βαβυλῶνα καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον.

Ὁ Θεὸς τῶν ἀποικιῶν, ὁ Θεμελιωτὴς τῶν πόλεων, ὁ «ΑΡΧΗΓΕΤΗΣ» ὁ «ΟΙΚΙΣΤΗΣ» ὡς ἐπωνυμεῖτο καὶ ὡς ἐπιστεύετο. Φοῖβος γὰρ ἀεὶ πολίεσσι φιληδεῖ κτιζομέναις. Αὐτὸς δὲ θεμέλια Φοῖβος ὑφαίνει.

Διὰ τούτο καὶ προσέδιδον αὐτῷ τὴν μορφὴν Δελφῖνος, «δέμας δελφῖνι ἐοικώς», «εἰδόμενος δελφῖνι» καὶ δελφίνιον ἐκάλουν αὐτὸν ὡς διατρέχοντα τὰς θαλάσσας καὶ μεταφέροντα τοὺς ἀποίκους.

Φοινίεις=Ο ερυθρός ως το αίμα.

Φοινίκη-κια=Το δημιούργημα του μεταξοσκώληκος από το οποίο παράγεται το φυσικό μετάξι. Είναι δε δύο ειδών το κίτρινο και άσπρο που παράγουν αντίστοιχο σε χρώμα μετάξι.

Φοινίκη=Προέρχεται από τη ρίζα φνα, της Ερυθράς.Φοινικούν δε το ερυθρό χρώμα.

Φοινίκη= Παρά το Γηρομέρι Θεσπρωτίας θέσις Κίσσαρας.

Φοινίκη της Χαονίας=Πρωτεύουσα του ενιαίου Ηπειρωτικού κράτους που βρισκόταν στο χώρο του σημερινού κατεχόμενου βορειοηπειρωτικού χωριού Φοινίκι, ανάμεσα στο Δέλβινο και τους Αγίους Σαράντα, παλαίά ελέγετο Ογχησμός βλέπε λέξη). Πόλις με αρχαία ερείπια, πλησίον του Βουθρωτού με πολλές αρχαιότητες. Υπήρξε και πρωτεύουσα του “Κοινού” των Ηπειρωτών

Φοινίκη= Δίπλα στη Σαγιάδα της Θεσπρωτίας. Χωριό κοντά στους Φιλιάτες. Φοινίκη και η της Συρίας από όπου προήλθε από την Ηπειρωτική ομώνυμή της.

Φοινίκη = Η πόλις Βαλαναία ή Βαλανέαι ελέγετο και Λευκάς.(Στ.Βυζάντιος Σταδιασμοί Μεγάλης Θαλάσσης, Πτολεμαίος)

Φοινικιά=Προάστειον του Ηρακλείου Κρήτης.

Φοινικόεις= Ο έχων βαθύ ερυθρόν χρώμα “φοινικόεσσα χλαίνα”.

Φοινιγμός=Το κοκκίνισμα του δέρματος. Φοινικίς =Το ερυθρόν ή πορφυρόν ύφασμα, το ερυθρόν ιμάτιον.

Φοινικίς=Πόλις της Βοιωτίας εκ του Φοινικίου όρους ονομασθείσα.

Φοινικιστής =Ο βαφεύς ερυθρών ή πορφυρών χρωμάτων ή ο φέρων πορφύραν, ο ανήκων εις την ανωτάτην τάξιν παρά Πέρσαις.

Φοίνικες οι=Αρχικοὶ ἐν Ἠπείρῳ ἦσαν, καὶ ἐξ Ἠπείρου μετῴκησαν εἰς τὴν Φοινίκην τὴν ἱστορικὴν· καὶ ἐν Ἠπείρῳ ὑπῆρξε καὶ πόλις Φοινίκη ἡ τόσον λαμπρὰ ἀποβᾶσα, καὶ σήμερον ἔτι παρὰ τοῖς Φιλιάταις ὑπάρχει χωρίον Φοινίκη· καὶ οὐ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ὁ ἱερὸς ποταμὸς τῶν Ἠπειρωτῶν Θύαμις-Καλαμᾶς καὶ Κάδμος ἐλέγετο, καὶ Φοῖνιξ. Περιστερὰ δὲ καὶ Φοινίκη συνταυτίζονται· διὰ τοῦτο καὶ οἱ Φοίνικες ἐλάτρευον ἐν τῷ προσώπῳ τῆς θεᾶς Ἀστάρτης-Ἀφροδίτης τὴν περιστερὰν· (Αθηναγόρας)

Φοινίκη=Χωρίον πλησίον των Φιλιατών. Φοινίκη της Θεσσαλίας Μαγνησία.Πόλις Φοινίκη και εις την Συρία. Οι Φοίνικες της Συρίας είναι ομόφυλοι των Εβραίων. Τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων περιέχουν απειρίαν εμφανών αποδείξεων δια την αδυσώπητον και ασίγαστον αυτήν έχθραν των Φοινίκων Εβραίων κατά των Ελλήνων. (Προϊστορία και ιστορίαν του τόμου “Ελλάς” εγκυκλοπαίδειας ΗΛΙΟΥ)

Φοίνιξ=Ερυθρόν, φοινός, κόκκινος ως το αίμα. Αρχ. Πόλις της Κρήτης.

Φοῖνιξ-οἴνιξ=Αρχικῶς ὁ οἶνος· ἄμπελος καὶ φοῖνιξ λέξεις ταυτοσήμαντοι ἀμφότεραι φέρουσαι οἶνον.

Φοίνιξ-ικος ο =αδελφός Κάδμου υι.Αμύντορος, παιδαγ.Αχιλλέως (Σταμτκ.)

Φοίνιξ ή Χοίνιξ = Ο ερυθρός και (=βαθύ κόκκινο) η Ερυθραία.

Φοίνιξ=Αρχαία πόλις της Κρήτης που σημαίνει Ερυθραία, κειμμένη επί του ακρωτηρίου της επαρχίας Σφακίων, ένθα σήμερα είναι το χωρίον Λιβανιανά.

Φοίνιξ-ικος=Ποταμός πλησίον των Θερμοπυλών, άλλος ποταμός πλησίον Αιγίου εις την Αχαΐα και Φοινικούς-ούντος πόλις με λιμένα κειμένη εις τα παράλια της Κρήτης. Λιμήν της Μεσσηνίας, Αχαΐας, Κύθηρα, Σικελία, Λυκία επί του όρους, Ολύμπου της Ασίας άλλως λεγόμενη και Όλυμπος, ποταμός Λοκρίδος κ.α.

Φοινός=Κόκκινος ως το αίμα “παρήιον αίματι φοινώ” και όλων τα σαγόνια κοκκινίζουν απ’ το αίμα (Ιλιάς).

Φολέγ-άνδρος= νήσος του Αιγαίου μία των Σποράδων που μας θυμίζει –άντρον-σπήλαιον, Φολόη=όρος της Πελοποννήσου μεταξύ Ίλιδος και Αρκαδίας(Σταματάκου)

Φοντάνα=Τοπωνύμιο των Παξών Φουντάνα= Μάγαρα-μέγαρα-άντρον -σπήλαιον.

Φόρα=αρχ. φέρω, ορμή. Φανερά, επίσημα.

Φόρκυς= Θυγάτηρ κατά τον Όμηρον η Θόσα. Θόαι=Αι νήσοι των Παξών.

Φόρκυνας ή Γάϊος ή Τιτυός, ή Βήλος ή Άτλαντας ή Προμηθέας= Μία και η αυτή μορφή που κυριαρχεί και εξουσιάζει το ιερό νησί της Ιθάκης-Παξών.

Φόρκυνος Ὁ λιμὴν = Ο καὶ Ρεῖθρον λεγόμενος, οὐδεὶς ἄλλος εἶναι ἢ ὁ σημερινὸς Γάϊος τῶν Παξῶν.

Φόρκυνας= Γιός της γης.

Φόρκυνας=Το λιμάνι του Φόρκυνα ήταν η Κηφισσίδα λίμνη.Γύρω από την οποίαν βρίσκονταν “αι Γυραί πέτραι” η ομηρική Γεραιστός ή Κηφηρεύς.

Φορεπίτροπος=Ο εκ των μελών της φοροεπιτροπής των σχολείων ή της εκκλησίας.

Φορτωτήρα=Διχαλωτή ράβδος με την οποία υποβοηθείται κείνος που φορτώνει μόνος του τα ζώα.

Φουλτακιάζω=Σχηματίζω φουλτάκους=φλύκταινες το σώμα μου (φουσκάλες)

Φούντα=Της σκούφιας, του τσαρουχιού, τα μουστάκια του καλαμποκιού, μικρό θυσανωτό κλωνάρι δένδρου με φύλλα.

Φούρκα=Η διχαλωτή πάσσαλος που χρησιμοποιείται για υποστήριγμα στις κληματιαριές.”Τον έχω φούρκα”=τον μισώ, τον αντιπαθώ.είμαι θυμωμένος μαζί του.

Φουρκί=Η απόστασις από τον δείκτη έως τον αντίχειρα όταν βρίσκονται και οι δύο τεντωμένοι.Μαλώνουν για ένα φουρκί τόπο.Ιστ.Οι Ρωμαίοι τη φούρκα τη χρησιμοποιούσαν ως βασανιστικό όργανο εναντίον των κακούργων κ.α. δένοντας το άλιμο του καταδίκου στην άκρη της διχάλας εκεί που σχηματίζει το γράμμα Υ και τα χέρια πίσω. Η μέση δε και τα πόδια προσδένονταν στο κάτω μέρος του ξύλου, το οποίο- μήκους δυο έως τριών μέτρων- ο δήμιος έμπηχνε στο έδαφος. Έτσι μετέωρος ο τιμωρημένος εβασανίζετο φοβερά και μπορούσε ν’ αποθάνει. Το φούρκισμα ως είδος τιμωρίας το είχαν και οι Βυζαντινοί, εξ αυτού δε και το νεοελ. ρ. Φουρκίζω, φουρκίζομαι.

Φουρλαΐδα=Είδος πτηνού.Μ.τ.φ. ο άστατος, επιπόλαιος.

Φουρλέτσιος=Το ακτινοειδές άνοιγμα. Φουρλέτσιο από ξύλο κρανιάς χρησιμοποιούν τα παιδιά στις χτυπάρες “Έχει μύτες σα φουρλέτσιος” πολύ ανοιχτές”

Φούρος=Ο φούρνος. Φουροστόμι=Το στόμιο του φούρνου και το σκέπασμά του.

Φουρτούνα=Φουρτούνα σου=αλοίμονό σου.Χαλασιά του και φουρτούνα του με το κακό που τον εύρε.

Φουρτσουλώνω=Σκυθρωπάζω.

Φουσιεκώνω=Φονεύω με πυροβόλο όπλο με φουσιέκι=σφαίρα, φυσίγγιο.Τον φουσιέκωσαν =τον σκότωσαν.Φουσιεκλίκια=Οι φυσιγγιοθήκες, οι παλάσκες.

Φουσκί=Σάπια κοπριά.

Φούσκος=Ράπισμα, μπάτσα, Θα σου δώσω ένα φούσκο που θα σώρθει ο ουρανός σφοντήλι.Φούσκος=Οξυκέφαλος

Φουσούνι=Είδος χορού.

Φουσούνα=Φυσητήρι της φωτιάς οικιακής χρήσεως.

Φράζω=Κλείω.

Φραντζάτο=Η λέξη απαντιέται και στους βυζαντινούς.Υπόστεγο από κλαδιά δέντρων στην ύπαιθρο που γίνεται σε τόπο πρόχειρης καλύβας.Έτσι ωνόμαζαν το ειδικό περίπτερο όπου κάθονταν ο Αυτοκράτωρ με την ακολουθία του στις γιορτές του τρύγου.Φρέντζο=πρόχειρο από χόρτα και κλαριά.

Φράξος=Το δέντρο μελία κοινώς φράξος χρησιμοποιούμενος και ως βαφή.

Φρασιά=Ήπειρος, σύντομο ενόργανο μουσικό κομμάτι της δημοτικής μουσικής

Φρασινό=Δράμας, Μακεδονία

Φραστανά=Κάτω Μερόπη, Πωγωνίου, ερείπια αρχαίας πόλις καλούμενη Βρύζια ή Βρυζανά (βρύγοι ή βρύγες αντί Φρύγες) Βρυγοί λαός της Ιλλυρίας.

Φραστώνω= Σφραγίζω με το φραστό=ειδική ξύλινη σφραγίδα με την οποία σφραγίζουν τα πρόσφορα της εκκλησίας.

Φράτε Βλάχικα= Αδελφός.Frere Γαλλικά, Fraternal Αγγλικά, φρατέλος Ιταλικά κλπ.

Φρατρία=εξ ής οι φράτορες λέγονται. Οι εκ της αυτής φρατρίας όντες, ό εστί τρίτον φυλής, ήν τινες τριττύν λέγουσιν.ελέγετο δε φρατήρ και φράτωρ.αλλά το μεν φράτηρ αρχαίον μετά της αυτού κλίσεως, θάτερον δε νεώτερον.λέγεται και φράτιον τόπος εν ώ οι της αυτής φρατρίας συνάγονται.λέγεται και φρατρίζειν το εις αυτήν συνιέναι.και μετά του α φρατριάζειν όπερ σύνηθες τοις Αττικοίς.φρατριάζειν δ’ έλεγον το εν τώ φρατρίω ευωχείσθαι,ό έστι το της φρατρίας έθος [και κίνημα τοις Ρωμαίοις και τοις τούτων ιστορικοίς] αλλά και φρατριείς εκαλούντο οι εν αυτώ συνιόντες,ελέγοντο δε και φράτραι και φάτραι, αλλ’ ού συνάδει τω φρατριεύς (Στεφ.Βυζάντιος)

Φράχθι=Σπήλαιον της Ερμιονίδος όπου ανεκαλύφθη πολιτισμός πέραν των 25.000 ετών. (Αρ.Πουλιανός)

Φρίκα=φόβος, φρίκη, φρίκαρε

Φρίκες=Κεφαλλωνιά τοπ.

Φρίκιον=όρος Λοκρίδος

Φρίξα, αι Φρίξαι=πόλις Τριφυλίας

Φροκάλι=(Κερκ.) σκούπα από σινάπι ή θρούμπα.

Φροκαλίζω= Σκουπίζω.

Φρούτα=Οι πτυχές, πλισέδες της ποδιάς της ημιεπίσηνμης εγχώριας ενδυμασίας που γινονται στο κάτω ακραίο μέρος . Η λέξις φρούτα με τη σημερινή έννοια ήταν άγνωστη, τα δε οπωρικά ήταν γνωστά ως “γίπωρα”. (Ήπειρος)

Φρύγες=Και Κάρες φυλαί Θρακικαί- Ηπειρωτικαί, το παλαιότερον του κόσμου έθνος.(Ηρόδοτος) Η ἀρχαία πατρὶς τῶν Φρυγῶν ἡ Ἤπειρος, οὕτω καὶ ἡ ἱστορικὴ ἦτο πλουσιωτάτη εἰς μεταλλεῖα, διὰ τοῦτο ἄλλως τε καὶ ὠνομάσθη Φρυγία, ταὐτοσημάντως ὡς καὶ ἡ Θράκη καὶ ἡ Καρία, διότι Κᾶρες καὶ Φρύγες ἦσαν φυλαὶ Θρακικαὶ-Ἠπειρωτικαὶ. Η σημερινή Θράκη είναι η ιστορική.(βλέπε Βρίγες)

Φταλμογυάλια=Τα ματογυάλια.

Φτασιά=Παραφορά αδικαιολόγητη ή υπερβολική.Τον έπιασε η φτασιά του=το κακό του.

Φτασμένος=Ο παραφερόμενος, θυμωμένος.

Φτενός=Ο λεπτός, αδύνατος, αχαμνός (Ήπειρος).

Φτέρα=Η πτέρνα του ποδιού.

Φτεροπόδαρος= Ευκίνητος, ταχύπους.

Φτερούδα=Χαλκιδικής Μακεδονίας

Φτερωτή=Είδος έλικος που τον κινεί η δύναμις του νερού στο μύλο και αλέθει.

Φτουράω-ώ=Αντέχω, βαστώ, ιδίως για ενδύματα και υποδήματα..Δε φτουράει=δεν είναι αντοχής.Αφτούρηγος.

Φτυχάω=Επιτυχαίνω κυρίως σκοπό στόχου. “Δεν το φτύχησα το σημάδι που έρριξα”.

Φύλια και Πάμφυλα=Χωρίον της Λέσβου εις το τμήμα Μεθύμνης.

Φυλλάω=Ανατρέφω, συντηρώ. “Σ’ εφύλαξα δεν με φύλαξες”= σε ανέθρεψα, σε μεγάλωσα εγώ όχι εσύ.” “Εφύλαχτήκαμε αντάμα και πονιούμαστε=ανατραφήκαμε μαζί.

Φυλαχτής- φυλαχτάδες=Φύλακες, φρουροί.

Φυλλήιον =όρος Θεσσαλίας παρά την πόλιν Φύλλον

Φυλλοκάρδια=Φύλλα της καρδιάς.“Τον έχω μεσ’τα φυλλοκάρδια μου”=στην ψυχή μου.

Φύλλος=πόλις εν Θετταλία

Φυλλοσιέγκουνο= Το κάτω πλαϊνό του σιεγκουνιού.

Φύλον=το έθνος, από της φυλής δηλονότι, ή αφ’ ού η φυλή. Σύνθετον έμφυλος και εμφύλιος(Στεφ.Βυζάντιος)

Φύλα=Τα Ελληνικά φύλλα ήταν πάρα πολλά. Το αντιλαμβάνεται κανείς αυτό ξεφυλλίζοντας παλαιά Λεξικά, βιβλία, χειρόγραφα και τοπωνύμια που δεν επαναλαμβάνονται, σε χάρτες ή αλλού πουθενά.

Φυρό-Φυλό=Ακρωτήριον της Λέσβου αντικρύζον τον Ανδραμυττηνόν κόλπον.

Φύσκα=Πόλις της Μακεδονίας κειμένη πέραν του Αξιού ποταμού πλησίον της Κισσού.

Φύσκος =Πόλις Λοκρίδος, επί φύσκου του Αιτωλού Αμφικτύωνος του Δευκαλίωνος έστι και ετέρα Φύσκος πόλις της Καρίας έστι και λιμήν Ρόδου. Λέγεται και αρσενικώς ο Φύσκος “Φύσκος δε, αφ’ ού οι Λέλεγες, οι νυν Λοκροί…” Ριανός δε Φυσκέας αυτούς καλεί. Έστι και Μακεδονίας και το έθνος Φύσκοι και Λοκροί. Έστι δε ποταμός Φύσκος (εν Κύρου Ανάβασει)Πόλις κειμένη επί της αυτόθι παραθαλασσίου χώρας των Ροδίων, όπου εις τον λιμένα βρίσκεται λιμήν με έν ιερόν άλσος της Λητούς Στραβ.η Φυσκία παρά του Στεφ. Βυζάντιου= Φύσκα.

Φύσκος=Όρος της κάτω Ιταλία πλησίον του Κρότωνος.

Φύτρος=Ο πρώτος βλαστός.Φυτρώνω.

Φώκι=Το αστάκι του καλαμποκιού χωρίς καρπό.Τα φώκια χρησιμοποιούνται ως καύσιμος ύλη.

Φώλι=Το νεφρό, τα σωθικά, σπλάχνα. “Εφαγα ένα φελί μπουρέκι που μου πήγε στο φώλι”

Φώκινο=Ο κοντόσωμος.

Φωκίς και Φώκεα=Ελέγοντο οι Παξοί από το πλήθος φωκών.

Φωλεά= Πέτραν διάτρητη, έχουσα κοιλώματα που ήτααι κτοικίαι των πρώτων ανθρώπων αλλά και τα σχολεία αυτών

Φωλεοί =Κατα τον Ησύχιον διδασκαλείον, “διδασκαλείον ή ου τα θηρία κοιμώνται ή ου χολεύουσι και διδάσκουσιν οι δε σπήλαιον”.

Φωλεόν=Φώλι, μικρός λίθος που τίθεται εις φωλεάν πτηνού.

Φωνήεντα=Οι φθόγγοι του ανθρωπίνου γλωσσικού οργάνου αρχικά ήταν 5:α,ε,ι,ο,υ, γι αυτό συναντάμε σε αρχαία κείμενα Αθινά, αργότερα πρόσθεσαν η και ω όπως επίσης και κατά την προσωδιακή κατάσταση της γλώσσας χρησιμοποιήθηκαν και ενδιάμεσοι φθόγγοι:όπως το αγγλικό α που προφέρεται εϊ, το γαλλικό u που προφέρεται με κλειστό το στόμα ενώ οι Έλληνες το μεταφέρουν πότε ου πότε ι. Επίσης τα φωνήεντα χρησιμοποιήθηκαν και για τη ρυθμική έκφραση των λέξεων μακρά και βραχέα (–υ) που αφορούσε τη διάρκεια των φθόγγων όχι τη μελωδική τους υπόσταση. Όταν η γλώσσα απομονώθηκε από την προσωδιακή (τραγουδιστή) της κατάσταση, τότε τα φωνήεντα και οι δίφθογγοι χρησιμοποιήθηκαν για τη γραμματική και το συντακτικό. Κατά την προσωδιακή της κατάσταση οι δίφθογγοι προφερόντουσαν ξεχωριστά με ιδιαιτερότητα της προφοράς, κάθε φωνήεν ακόμα και όμοια μεταξύ τους δηλ. γλιστρούσε η φωνή στο επόμενο φωνήεν όπως: πλοΐον, χάϊρε, Τροιΐα, υγέϊα –υγιέϊα εδώ βλέπουμε πόσο δύσκολη ήταν η καταγραφή της προσωδιακής ομιλίας. Επίσης τα διπλά σύμφωνα είχαν ιδιαίτερη προφορά. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν σε νησιά και απομακρυσμένα από το κέντρο των πόλεων λέξεις που προφέρονται με ιδιαιτερότητα. Θάλασσα, ίππος, Χερρόνησος-Χερσόνησος κλπ.Το ίδιο ακατόρθωτο περίπου, είναι να γράψεις το δημ.τραγούδι με τις φωνητικές του ανταύγιες κι όλα τα τερετίσματα της φωνής με τη μουσική της δύσεως. Μόνο η βυζαντινή γραφή μπορεί να αποδώσει. Ας καταλάβει ο Έλληνας ότι πρέπει ν’ αφήσει τη μουσική γραφή της Δύσεως, επιβάλλεται να μελετήσει τη δική του για να δημιουργήσει κλασσική (λεγόμενη) ελληνική μουσική(Μ.Σ)

Φωτική-Βοτική=Υγρότοποι.

Φωτική =Αρχαία πόλη στον κάμπο της Παραμυθιάς ακμάσα τον 2ο αι.μ.Χ.-11ον αιώνα