Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΛΕΞΙΚΌ ΗΤΑ


Ητα
Δια του Η σχηματιζόμεναι πολλές προσωδιακές λέξεις
Η η=καθό Ιωνικόν, αντικαθίσταται υπό του α ως και εν τη αρχαία Δωρική διαλέκτω κι εναλλάσσεται πολλάκις με Ε ε (Μιχ.Αντ.Λεκου)
*Ηα-σαμά-γιμ= τον ουρανόν, Πρωτοελληνική-Ηπειρωτική λέξις. Σάμος, σάμη, τα ύψη, τα υψηλά και κατ’ εξοχήν ο Ουρανός(Αθηναγόρας)
Ηβάν=Νεάζειν. Ευωχείσθαι, μεθύσκεσθαι.(βλέπε Ιβανώλης)
Ηβη= Νεότης, ακμή. Θυγάτηρ τοῦ Διὸς καὶ τῆς Ἥρας.
Ηβητής=Ακμάζων, νεανίας.
Ήβων-ωνος=Επίθετον του Βάκχου υπό το οποίον ελατρεύετο εν Καμπανία της Ιταλίας, ως σύμβολον της βλαστήσεως και καρποφορίας των αγρών.
Ηδύλειον το=Σειρά όρους της Φωκίδος έως του Ορχομενού στη Βοιωτία (Ηδύλιον)
Ηδύλος= ποιητής επιγραμμάτων της Σικελίας.
Ηδύμη=πόλις Καρίας, ο Ηδυμαίος
Η-δων-έα=Ο Διόνυσος ο και Ύην, Μαρωναίον, Ωμάδιον, Βρυσαίον, Θυωνέα.
Ηδωνοί=έθνος Θράκης(;)
Ηέ=Διαζευκτικός σύνδεσμος.
Ηέα= Αγαθά.
Ηείδετο=Ωμοιούτο, είδετο.
Ηέλιος- -αέλιος, γήλιος, βήλιος κ.α.=Προσωδιακές προφορές του Ηλίου.
Ηερίη= Ορθρία, πρωϊνή.Ηέριαι=Πρωϊναί, ορθριναί.
Ηερίβοια-Ἑρίβοια =Η προμήτωρ τῶν «ἀγχιθέων» Φαιάκων. Ἑσπερίδες·
Ηεροειδέα= Μέλανα, ηεροειδή.(Απολ.Σοφιστού.)
Ηεροφώνων=Τον αέρα πληρούντων φωνής. (Απολ.Σοφιστού)
Ηεροφοίτις ερινύς=Η φοιτώσα εν τω αέρι. (Απολ.Σοφ.)
Ηήρ= Αήρ.
Ηήρ= Ομίχλη.
Ήθα=Ήθελα να ...(κερκ.)
Ηθείε=Προσφώνησις φιλοφρονητική νεωτέρου προς πρεσβύτερον αδερφόν.
Ηίθεος=Άγαμος νεαρός=παρθένος.
Ηθείον=αποκαλεί ο Όμηρος τον αυτάδελφο, δωριστί το ηθείος ελέγετο αθείος τσακώνικα –αθειά-αϊθά-αθει μοι =ο αδελφός μου Ηίθεος=Νεανίας (15-18)
Ηἰόνη= Θυγάτηρ τοῦ Νηρέως καὶ τῆς Δωρίδος. Ἁλιμήδη.
΄Ηϊα=...τα των αλόγων ζώων καθ’ οδόν βρώματα.
Ηιερεῖς, Ηιερὸς, Ηιέρεια = Ὅσιος-Ηόσιος. (Βλέπε Χάος)
Ηιονήσαι=Καταντλήσαι, καταντλέω, κατακλύζω, καταβρέχω.
Ηΐος=Πορεύσιμος. Παιανιστής.
Ηιών=Θαλάσσια ακτή, αιγιαλός.
Ηλακαταίον=όρος Θεσσαλίας, όπου και ιερόν Διός Ηλακαταίου
Ηλακάτη= Εργαλείον των εριουργών γυναικών.
Ηλεία-Ήλις=ορεινή χώρα. Ελουήτιοι ονομάζονται οι Ελβετοί, άνθρωποι των υψηλών τόπων (Ι.Πασσάς)
Ηλεκτρίδες νήσοι=Εν αίς εισί δύο ανδριάντες Δαιδάλου και Ικάρου.ταύτας δε τας νήσους φασί και τον Ηριδανόν ποταμόν προσκεχωκέναι.έστι δε και λίμνη πλησίον του ποταμού ύδωρ έχουσα θερμόν, οσμή δε απ’ αυτής βαρεία και χαλεπή αποπνεί και ούτε ζώον πίνει εξ αυτής ούτε όρνεον υπερίπταται, αλλά πίπτει και αποθνήσκει. Μυθολογούσι Φαέθοντα κεραυνωθέντα πεσείν εκεί.είναι δε εκεί και αιγείρους πολλάς, εξ ών πίπτει το καλούμενον ήλεκτρον,όμοιον κόμμι δια το σκληρύνεσθαι ως λίθον(Σ.Βζ.
Ηλέκτωρ=Ο ήλιος επιθετικώς. Παρά την του ηλέκτρου ουσία. Ο λαμπρός. “χρυσού τ’ ηλέκτρου τε”.
Ηλίβατον=υψηλήν, άβατον, δυσπρόβατον, ήλιος πρώτην βάλλει,
Ἥλιοι =Πέντε διάφοροι θεοὶ ἀναφέρονται· ὁ Αἰγύπτιος, ὁ Ρόδιος, ὁ Ἀτλάντειος, ὁ Κορίνθιος, ὁ Φοίνιξ.
Ἥλιος-Ηήλιος-Ηέλιος, Ηελίοιο-Αέλιος- Αβέλιος(Ησύχιος) Αλιος- Βήλιος Γήλιος-Κήλιος-Κιλάριος = Προσωδιακές προφορές του Ηλίου. Αείποτε συνεταυτίσθησαν· ἥλιος ὁ Κήλειος· «κέλωϊ πυρ καυστικ»Αθηναγόρας.
Ήλις=Ήλιδος Πελοπόννησος Ήλις=πόλις προς τη Αιγυπτία Ολυμπία, από Ηλίου του Ταντάλου παιδός, έστι και άλλη Αρκαδίας και άλλη Ισπανίας (Στεφ. Βυζάντιος)
Ηλιούπολις=πόλις Αιγύπτου, η Κόρινθος ελέγετο Ηλιούπολις έπειτα Πάξος και Εφύρη έστι και Φοινίκη (Στ. Βυζαν.) όμως όλα αυτά τα τοπωνύμια συναντάμε στους Παξούς, (Αθηναγόρας) τοπων. Αττικής,
Ήλος=Τόπος που τίποτα δεν φύεται.
Ηλύσιον το=προς ό εισήρχοντο θνήσκοντες, ίνα αποβούν αθάνατοι, οι πρόγονοι, οι ευσεβείς, οι αγαθοί, οι ευεργέται των απογόνων αυτών.
Ηλύσια πεδία=Τα νησιά των Παξών, τα χρυσά νησιά, η πατρίδα των Θεών και Ημιθέων
Ηλώνη =Πόλις της επαρχίας Φθιώτιδος,Θεσσαλίας επί του Ευρώτα ποταμού ύστερον Λειμώνη κληθείσα (Στραβων) Ηλώνη =πόλις Περαιβική (βλ.λέξη), νυν δε Λειμώνη (Στ.Βυζάντιος)
Ημαθία=αρχαίο όνομα της Μακεδονίας, πρωτεύουσα η Βέροια. κείται μεταξύ του Εριγόνος και Αξιού ποταμών την οποίαν ο ‘Ομηρος αποκαλεί Μυγδονίαν,
Ημαθιεύς ο κάτοικος (Νικ. Λορέντης), Άη-Μαθιάς χωρίον Κερκύρας, Ημαρ-Αμέρα=Ημέρα, μέρα, με το Η υπονοείται ο ήλιος και το ΜΑ Μητέρα φύση Τσατσόμοιρος (βλέπε Ηλιος).
Ημέρα και Θερμία=Εκαλείτο η Άρτεμις όπως επίσης και Αιθιόπη το οποίον είναι ταυτόσημον του χειμέρα.
Ημεροσκοπείον=πόλις Κελτιβήρων, Φωκαέων άποικος. Αρτεμίδωρος δευτέρω λόγω γεωγραφουμένων.(Στεφ.Βυζάντιος)
Ημίκυνες=έθνος ου πόρρω Μασσαγετών και Υπερβορείων(Σιμμίας) εν Απόλλωνι. “Ημικύνων τ’ ενόησα (γένος) περιώσιον ανδρών, τοις ώμων καθύπερθεν ευστρεφέων κύνεος κρας τέτραφε γαμφηλήσι περικρατέεσιν ερυμνός . των μεν θ’ ώστε κυνών υλακή πέλει, ουδέ τι τοίγε άλλων αγνώσσουσι βροτών ονομάκλυνον αυδήν” και Ησίοδος.Σ.Βυζ.
Ηνοψ= Ο λαμπρὸς, ὁ στίλβων χαλκὸς.
Ηοίαι =Ο κατάλογος του Ησιόδου.
Ηορος Ηίαρος τας Ακρίας=ιερό όριο της Ακραίας (λίθινος όρος-στήλη). Ο χώρος αυτός κατά τον Θουκιδίδη συνδέεται με το Ήραιον, ναόν της κλασσικής πόλης των Κερκυραίων τον 5ο αιώνα π.Χ. παλιό εύρημα που εκτίθεται στο “Μον Ρεπό” (Α.Κ.Κοσκινάς)
Ἡπιόνη= Σύζυγος τοῦ Ἀσκληπιοῦ.
Ἠπιόνη= Θυγάτηρ τοῦ Ὠκεανοῦ καὶ γυνὴ τοῦ Προμηθέως.
Ήπειρος= όλη η Γη είναι μία ήπειρος.
Ήπειρος= Ο Όμηρος την αποκαλεί Άπειρον. Οι μεν γαρ εις δύο την γην, οι δε εις τρία, οι δε εις τέσσαρα διεμέρισαν. εξ αυτής Ηπειρώτης και Ηπειρωτικός (Στεφ.Βυζ.)
Ηπειρος= “ποτέ μεν εις άπειρον διήκουσα γη και μη νήσος”. Παρατηρεί κανείς ότι ενώ η γη χωρίστηκε σε Ηπείρους: Αυστραλία, Αφρική, Αμερική Η Ήπειρος η Ελληνική Ήπειρος δεν πήρε ένα δικό της όνομα, όμως αργότερα όταν έλειωσαν οι πάγοι της έδωσαν το όνομα Ευρώπη. (Μ.Σ.)
Ήπειρος=Γη. χέρσος, Ελέγετο στη Δωρική διάλεκτο κυρίως Άπειρος. και αιολική διάλεκτο Άπερρος. Ο Όμηρος την αναφέρει ως Απείρη και ο Πίνδαρος την αποκαλεί ‘Απειρον
Ηπειρώτης= Ο εν γη οικών.(Ησύχιος)
Ήπειρος η Θεσπρωτική= Φέρει αναλλοίωτον το όνομα της ομηρικής Σάμης, όπερ αποτελεί την κυριοτέραν ονομασίαν όλης της χώρας. Το όνομα τούτο είναι ιερόν και γλυκύ και προσφιλές, διότι το εχάρισεν εις τον τόπον ο θείος Όμηρος: η νυν Τσαμουριά είναι η ομηρική Σάμη. Σάμος ή Σάμη σημαίνει ότι και η Ζάκυνθος, η Κρήτη, η Κεφαλληνια, δηλαδή τα υλήεντα, τα ορεινά και τραχέα μέρη ορεινά-ψηλά. (Αθηναγόρας)
Ήπειρος= και αι περί αυτών νήσοι Κέρκυρα, Παξοί, είναι ο αληθής ομηρικός κόσμος. Εις το μεμακρυσμένον τούτο μέρος, γράφει ο πολύς Diehl (Αρχαιολογικαί εκδρομαί εν Ελλάδι) εις την “δυσχείμερον “ κατά τον ποιητήν, Δωδώνη εν μέσω μεγάλων αλσών και μορμυριζουσών πηγών, μεταξύ των μυστηριωδών θορύβων της φύσεως, ήκουσαν οι Έλληνες το πρώτον την φωνήν του Θεού.
Ήπειρος =…Είδομεν ότι η απέναντι των Παξών και Κερκύρας ήπειρος είναι αντιγραφή όνομα προς όνομα των πόλεων, ορέων, ποταμών, και χωρών των γειτονικών Παξινών και Κερκυραϊκών νήσων, των νήσων της Αραβίας-Άρπης-Άλβης-Άρπανίας- Αλπανίας-Άλβανίας. Ώστε οι κάτοικοι της ηπειρωτικής παραλίας από του ενός άκρου μέχρι του άλλου ουδέν άλλο είναι οι “αναδεκτοί” των πρωτογενών κατοίκων των Εχινάδων, Σαρπηδονίων, Αρπηδονίων, Παξινών νήσων, εξ αυτών λαβόντες την γνώσιν, την ονομασίαν και τον ανθρωπισμόν, είναι αυτοί ούτοι τους οποίους σήμερον ονομάζομεν Αλβανούς, Έλληνες και αυτοί, ως και οι άλλοι κάτοικοι της Ελλάδος, διατηρήσαντες επί χιλιάδας ετών εν πολλοίς την πρωτόγονον γλώσαν έστω και ηλλοιωμένην,την γλώσσαν την οποίαν ωμίλουν και ομιλούν έτι εις τόσα μέρη της Ελλάδος, συμπίπτουσαν ως ήτο φυσικόν, προς την γλώσσαν την λαλουμένην υπό των Ηπειρωτικών και Ιλλυρικών λαών.
Επιστεύθη από πολλού και η πίστις αύτη έλαβεν ιστορικήν υπόστασιν απλώς εκ συμπτώσεως ότι οι κατά πάσαν την Ελλάδα, κυρίως εν Αττική, Πελοποννήσω και ταις παρακείμεναις νήσοις ομιλούντες το γλωσσικόν ιδίωμα το ιδιάζον προς το ηπειρωτικόν είναι Αλβανοί, καταγωγής αλβανικής το ότι από των ρωμαϊκών ήδη χρόνων και προ αυτών έτι εγένοντο επιδρομαί εις την Ελλάδα υπό των Ιλλυρικών λαών, το ότι κατά τους μετά την άλωσιν χρόνους εγένοντο επίσης αλβανικαί εποικίσεις εις διάφορα μέρη της Ελλάδος τούτο είναι αληθές, αλλά τοιαύται επιδρομαί και εποικίσεις δεν εγένοντο μόνον εξ Αλβανίας η ιστορία της Ελλάδος είναι παλίρροια και άμπωτις των λαών αυτής, εκ του ενός μέρους αυτής μεταπιπτόντων εις έτερον.
Τρανή απόδειξις τούτου έστω η τελευταία εκρίζωσις τόσων ελληνικών λαών εκ της ελληνικής Μικρασίας και Θράκης, μεταφυτευθέντων εις τα παλαιά ελληνικά εδάφη, ίνα εξ αυτών πάλιν εν τω πληρώματι του χρόνου επανέλθωσιν με νέον σφρίγος και νέαν ζωήν εις τους πατρίους τόπους εκ των οποίων εξεδιώχθησαν.
Και δεν είναι τούτου μόνον, ο ελληνικός λαός φύσει μετανάστης και εποικιστής από χιλιάδων ετών ανά πάσαν περίοδον της ζωής του, από την απωτάτην αρχαιότητα, φεύγων εκ της φωλεάς του, μετέφερε και μεταφέρει μέχριν σήμερον τας αρετάς αυτού εκ της πατρίδος του εις τα μάλλον απομεμακρυσμένα μέρη, αείποτε νοσταλγών την επάνοδον εις τα ίδια. Ώστε κάλλιστα ηδύνατο και εκ της Ηπείρου διάφοροι πατριαί κατά διαφόρους περιόδους να έλθουν εις την Ελλάδα και εξ αυτής πάλιν να μετέβησαν άλλοι λαοί εις την Ήπειρον. Το να λέγεται και να πιστεύεται ότι πάντες όσοι ομιλούν εν Ελλάδι το γλωσσικόν τούτο ιδίωμα είναι Αλβανοί και να επιρρίπτεται επ’ αυτών ως ύβρις η τοιαύτη καταγωγή αυτών, τούτο αποτελεί αυτόχρημα παραλογισμόν. Το γλωσσικόν τούτο ιδίωμα ελαλείτο ου μόνον επί Τουρκοκρατίας, αλλά και επί Βυζαντινών και Ρωμαίων και αυτών έτι των Ελληνικών χρόνων επί του Δημοσθένους και Περικλέους και έτι προ. Όπως και σήμερον ούτω και επί Θουκυδίδου τους λαλούντας την γλώσσαν ταύτην ονομάζομεν βαρβάρους, διότι και ημείς ως και εκείνος και οι σύγχρονοί του επάθομεν επιλησμοσύνην. Ελησμονήσαμεν την αρχέγονον γλώσσαν, την τραχείαν μεν και άξεστον, ουχί όμως και οθνείαν (ξένην) και εν τη λήθη ημών παριδόντες τους νόμους της εξελίξεως, ενομίσαμεν ότι η υπό του Ομήρου και του Θουκυδίδου και του Δημοσθένους διαπλασθείσα γλώσσα ήλθεν εις τον κόσμον αμέσως εκ του ουρανού, εκπηδήσασα ως η Αθηνά εκ της κεφαλής του Διός πάνοπλος και πάνσοφος.(Αθηναγόρας)(θα προσθέσω κι εγώ ότι πρέπει να θυμώμαστε τα χιλιάδες χρόνια και πριν του Ομήρου άλλα τόσα, ώστε να μη δυσπιστούμε για την προϊστορία μας που άρχισε από το μηδέν και φτάσαμε στο σήμερα. Άλλο Σάμηδες-τσάμηδες Αλβανοί και Αρβανίτες με ίδιο πολιτισμό των χιλιάδων χρόνων π.Χ. κι άλλο κάποιοι κατακτητές που ο φθόνος τους εσκίασε το ένδοξο όνομα εκείνης της εποχής. (Μ.Σ.).
Ηπειρωτικά φύλα=Οι φυλές που έζησαν πριν από τον Τρωϊκό πόλεμο =Σελλοί, Θεσπρωτοί, Αϊδωνείς, Δρύοπες, Δόλοπες, Αθαμάνες, Χάονες, Ιλλυριοί, Αμβρακιείς, Αίθικες. Μετά =Ορέστες, Τυμφαίοι, Ατιντάνες, Τάλαρες, Παρωραίοι, Αμφίλοχοι, Κασωπαίοι, Μολοσσοί.
Ηπειρωτικά κράτη= Κατά την 5ην εκατονταετηρίδα π.Χ. ως προς τον πληθυσμόν και τις δυνάμεις κατ’ αναλογία ήσαν: Μολοσσοί=Δελβινιώτες, Αργυροκαστρίτες και Φιλιαταίοι. Χάονες= Πωγωνήσιοι,Τεπελενιώτες. Θεσπρωτοί=Παραμυθιώτες, Τσάμηδες.
Μερικά από τα φύλλα που περιγράφει ο Στράβων είναι:Χάονες, Θεσπρωτοί, Κασωπαίοι, Αμφιλόχοι, Μολοσσοί, Αθαμάνες, Αίθικας, Τυμφαίους,Ορέστας, Παρωραίους, Ατιντάνας κ.α.
Ἡ Ἤπειρος ὑπῆρξεν ἡ πρώτη κοιτὶς τῶν πρωτοελληνικῶν φυλῶν αὐτὴ μόνη, διὰ τῶν ἀποικιῶν της πρὸ μυριάδων αἰώνων ἐκπολιτίσασα πάντα τὸν τότε γνωστὸν κόσμον, ὡς ἀργότερον πάλιν ἐπὶ τῶν ἱστορικῶν χρόνων, ὁπότε Αἴγυπτος, Λιβύη, Ἰταλία, Πόντος, Μικρασία, Ἰνδίαι, ὁ κόσμος ὅλος ἦσαν ἑλληνικαὶ.
Εις άλλην πηγήν, ολίγον μεταγενεστέραν, τον “Συνέκδημον”, του Ηροκλέους, ο οποίος συνετάχθη κατά τους χρόνους του Ιουστινιανού (τας αρχάς του ΣΓ΄αιώνος μ.Χ.), απαριθμούνται “αι πάσαι επαρχίαι και πόλεις αι υπό τον βασιλέα των Ρωμαίων, τον εν Κωνσταντινουπόλει”. Ο “Συνέκδημος” αρχίζει από την Θράκην, ως πρώτην επαρχίαν, και εξακολουθεί. “Δωδεκάτη, λέγει, επαρχία Παλαιάς Ηπείρου, υπό Ηγεμόνα, πόλεις δώδεκα, μητρόπολις Νικόπολις, Δωδώνη, Εύροια, Άκτιον, Αδριανούπολις, Άππων, Φοινίκη, Αγχιασμός, Βουθρωτίς, Φωτική, Κέρκυρα νήσος, Ιθάκη νήσος. Δεκάτη τρίτη επαρχία Νέας Ηπείρου, υπό κονσουλάριον, πόλεις εννέα, Δυρράχιον ή ποτε Επίδαμνος, Σκάμπα, Απολλωνία, Βούλις, Αμαντία, Πουλχεριούπολις, Αυλών, Λυχνιδός μητρόπολις, Λιστρών και Σκεπών”.(Αθηναγόρας)
Ἠπειρῶται= Σάμηδες - Δάμηδες δέν εἶναι ἄσχετοι πρὸς τὴν σημασίαν τῆς λέξεως δὰμ ὡς ἐπίσης καὶ ὁ Τζαμανδὰς - Δαμαντὰς ἐν Λυκανδῷ τῆς Μελιτινῆς καὶ ἐν Ἠπείρῳ. (Αθηναγόρας)
Ἠπείρῳ Ἐν = Παφλαγονία, ἡ Πελασγία, ἡ Καρία, ἡ Φρυγία, ἡ Λυκία καὶ ὅλαι αἱ χῶραι, περὶ ὧν ἀναφέρει ὁ Ὅμηρος ὅτι διετέλεσαν σύμμαχοι τῶν Τρώων.
Ηπιδανός=Απιδανός ποταμός της Θεσσαλίας εισβάλλων εις τον Πηνειόν πλησίον Λαρίσσης (Νικ. Λορέντης)
Ήπιον=πόλις Τριφυλίας, ην Ηλείοι προσελάβοντο, το εθνικόν Ηπιεύς (Στ.Βυζάντιος)
Ήρ=το έαρ (Ησύχιος)
Ἥρα καὶ Ἡρακλῆς = Εἶναι γεννήματα τῆς Γῆς.
Ήραια, Ηερίαν, Ήριον =πόλις Θράκης, Αρκαδίας, η οποία ελέγετο και Σολογοργός κείται κατά Μεσσήνην προς Πελοπόννησον, το εθνικόν Ηραιεύς (Στεφ. Βυζάντιος)
Ηραία=Πολίχνη της Αρκαδίας παρά τω Αλφειώ ποταμώ επί των συνόρων της Ήλιδος, τανύν Αγιάνι (Στεφ. Βυζάντιος)
Ηραία όρη=Όρος επί της νήσου Σικελίας κείμενον αρκτικώς αυτής και χωρίζον αυτήν κατά μέρος απ’ ανατολών προς δυσμάς, τανύν Μόντι Σόρι Διοδ. Σικ. Δ, 86
Ήραιον=Ηρακλέα
Ηράκλεια =Πόλις Ιωνίας, Ηράκλειο Κρήτης
Ηράκλεια=λίθος, ήν μαγνήτιν λέγουσιν. Ουκ ορθώς. Διαλλάτουσι (γαρ) και η μεν επισπωμένη τον σίδηρον Ηρακλεία εστίν, η δε ετέρα παραπλήσιος αργύρω. Ώστε Πλάτων αμαρτάνει την αυτήν υπολαμβάνων μαγνήτιν και Ηρακλείαν εν Ίωνι και γαρ αυτός αλλαχού ετέρως και ετέραν φησί, κέκληται δε ούτως από Ηρακλείας, της εν Λυδία πόλεως. Διο και Σοφοκλής Λυδίαν λίθον αυτήν καλεί, οι δε σιδηρίτιν, οι δε Ηρακλεώτιν
Ηράκλεις=εκάλουν τον Ηρακλέα εις βοήθειαν (λίθον) γενομένης βίας (Ησύχ.)
Ηράκλεια =1.Πόλις Θράκης εν τω Πόντω, 2.Σικελίας, 3.Λυδίας, 4.Λιβύης, 4.Σαρδούς, 5.εν τω Λυδίω Ταύρω μεταξύ Σκυθίας και Ινδικής, 6.νήσος εν τω Καρπαθίω πελάγει, 7.Συρίας, 8.Φοινίκης, 9.Πιερίας, 10.πόλις και νήσος…, 11.Κρήτης, 12.Πισαϊκή, 13.Καρίας η λεγομένη Αλβάκιος, μεσόγειος, 14.πόλις προς τη Κυμαία της Αιολίδος, 15.Ακαρνανίας πόλις, 16.νήσος εν τω Ατλαντικώ, 17.Μακεδονίας, Αμύντου του Φιλίππου κτίσμα Ιωνίας, Ηράκλειο Κρήτης(Στεφ.Βυζάντιος)
Ηράκλειες Στήλες= Βρίσκονταν στους Παξούς –Ιθάκη, οι Στήλες του Αιγαίωνος που λέγονταν και Στήλες του Κρόνου. Ο Σκύλαξ θαλασσοπόρος και εξερευνητής αναφέρει στο βιβλίο του “περίπλους των εντός του Ηρακλέους Στηλών” ως βόρεια όρια της Ηπείρου την πόλι Ωρικό, στον κόλπο της Χερσονήσου των Κεραυνίων ορέων, νότια της Αυλώνος.(Α.Νταλαμάγκας)
Ηρα-κληείη,ης,η, ην= ο Ηρακλής
Ηρακλέους στήλαι=Ηρακλής είναι ο κατ’ εξοχήν υιός, γόνος, κλώνος της Γης, κατά τον Ορφέα “Γαίης βλάστημα φέριστον”, αι στήλαι ελέγοντο και του Διονύσου. Νύσος δε ήτο η πατρίς του Διονύσου. Νύσος δε και η Παξός, ήτις είναι η αυτή προς το επίθετον του Διονύσου, Βάκχος-Πάκσος-Παξός. Αι στήλαι ελέγοντο επίσης του Βριάρεω του Αιγαίωνος, αλλά και τα ονόματα αυτά είναι ταυτοσήμαντα προς τον Γάϊον – Τυτιόν, τον Γαίης υιόν. Υπό του Βιργιλίου ελέγοντο και στήλαι Πρωτέως. (Αθηναγόρας)
Ηρακλής=Ταυτίζεται μετά του Προμυθέως, καλούμενος υπό του Ορφέως Τιτάν.
Ηρίον-Ηρία=μνημεία
Ηριδανός=ποταμός
Ηρικεπαίος= ο Διόνυσος, αναφέρεται στον Ορφικό Υμνο “Πρωτογόνου”(Ι.Πασσά)
Ηρινώς=εαρινώς-ηρ=το έαρ
Ήριν=την Ίριν
Ἡροφίλη= Θυγάτηρ τοῦ Ἀπόλλωνος·
Ἡρὼ= Ιέρεια τῆς Ἀφροδίτης.
Ηρώδης ο Αττικός=εκ Μαραθώνος Αττικής περίφημος σοφιστής ζήσας εν Ρώμη έφθασε στα μεγαλήτερα πολιτικά αξιώματα εκλεχθείς και ύπατος των Ρωμαίων το 143 π.Χ.
Ηρωδιανός=Από τους Αλεξανδρινούς Διανοούμενους που εσκέφθη να συγγράψει 20 τόμους αφιερωμένους στην Προσωδία της γλώσσης. Έγραψε περί Ιλιακής προσωδίας, Οδυσσειακής, Περί Αττικής προσωδίας. Ακόμη δεν βρέθηκαν τα έργα αυτά ενώ άλλα του ιδίου υπάρχουν.Ολάκερη εσώθη η πραγματεία του “Περί μονήρους λέξεως”
Ἡσίοδος= Τὸ Ἠλύσιον πεδίον ὀνομάζει Νήσους Μακάρων, ὅταν περιγράφει τὸ τέταρτον γένος τὸ δικαιότατον καὶ ἄρειον,
«νδρν ρώων θεον γένος, ο καλέονται
μίθεοι προτέρη γενε κατ' πείρονα γααν»,
Εἰς τὰς εὐτυχεῖς ταύτας νήσους τῶν Μακάρων, διένεμεν ὁ ξανθὸς Ραδάμανθυς καὶ ὁ ξανθὸς Μενέλαος, καὶ πάντες οἱ ἥρωες κατὰ τὸν Ἡσίοδον· ρητῶς δὲ ἀναφέρονται ὑπὸ τῆς παραδόσεως, ὅτι ἐκεῖ μετέστη ὑπὸ τοῦ Διὸς ἡ μήτηρ τοῦ Ἡρακλέους Ἀλκμήνη, ἥν ἔλαβεν ὡς σύζυγον ὁ Ραδάμανθυς, ἐκεῖ ὁ Κάδμος καὶ ἡ ξανθὴ Ἁρμονία μεταβληθέντες εἰς δράκοντας, ἐκεῖ ἐν μακάρων νήσοις, ὤκισε ὁ Ποσειδῶν τὸν υἱὸν αὐτοῦ Λύκον, ὃν ἐγέννησε ἐκ τῆς Κελαινοὺς θυγατρὸς τοῦ Ἄτλαντος. ἐκεῖ μετεφέρθη ἡ ξανθὴ Ἰόλεια, ἐκεῖ ὁ Πηλεὺς ὁ πατὴρ τοῦ Ἡρακλέους, ἐκεῖ μετὰ θάνατον μετέστη καὶ ἡ Μήδεια, ἥν ἔλαβεν ὡς σύζυγον ὁ ἥρως Ἡρακλῆς· ἐκεῖ ὁ Μίνως καὶ ὁ Αἰακὸς διατελοῦντες καὶ ὡς Κριταὶ τοῦ Ἅδου, ἐκεῖ ὁ Διομήδης ὁ τοῦ Τυδέως, ὁ ἀνδρειότατος τοῦ Ἀχαϊκοῦ στρατοῦ, ἐκεῖ οἱ ἀφηρωϊσθέντες Κλεομήδης ὁ τῆς Ἀστυπαλαίας καὶ ὁ Εὔθυμος ὁ Λοκρός. Τέλος ἵνα εἰς τούτους μόνον ἀρκεσθῶμεν, ἡ Νηρηῒς Θέτις ἁρπάσασα τὸν υἱὸν αὐτῆς Ἀχιλλέα ἐκ τῆς πυρᾶς ἐκεῖ διεκόμισεν εἰς τὴν Λευκὴν Νῆσον, ὅπου ἐνυμφεύθη τὴν περικαλλὴ Ἑλένην, ἢ κατ' ἄλλην παράδοσιν, ἐκεῖ εἰς τὴν χώραν τὴν ὑπερβορείων ἀπήγοντο. Πάντες οἱ εὐνοούμενοι ὑπὸ τοῦ θεοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τῶν ἄλλων θεῶν ἐκαλοῦντο μακάριοι ὡς κατοικοῦντες τὰς νήσους τῶν Μακάρων καὶὌλβιοι ὡς διαμένοντες ἐν τοῖς Ἠλυσίοις πεδίοις. Μάκαρες ὅμως ἐλέγοντο καὶ οἱ μεγάλοι θεοὶ ἐν τῷ Ὀλύμπῳ ὡς π.χ. ἡ Ἀθηνᾶ Μακαρία,Τρισμάκαιρα ἡ Δημήτηρ, Μάκαιρα ἡ Νέμεσις, Μακαριότατος ὁ Ζεὺς, Μακαρία ἡ Ἑστία. Αι Νῆσοι αὗται τῶν Μακάρων κατά τονὍμηρο ήταν η Λέσβος, οὐχὶ βεβαίως η μετέπειτα ἱστορικὴ καὶ σημερινήν, λέγει ἕδος Μακάρων. Μακάρων Νῆσοι ἐλέγοντο καὶ αἱ Θῆβαι. Μακάρων Νῆσοι εἶναι αἱ Κανάρειοι νῆσοι, αἱ ἄλλως Βαλεαρίδες καὶ Γυμνήσιαι καὶ Πυτιοῦσαι· καὶ ἐν γένει ὡς Νῆσοι Μακάρων ἐξελαμβάνοντο, ἡ Ρόδος ἡ καὶ Μακαρία, ἡ καὶ Ἰλύσιον καὶ Ἰαλυσὸς· ἡ Χίος ἡ Κρήτη, καὶ ἡ Κώς· Μακαρία, ἀρχαία πόλις ἐν Ἀρκαδίᾳ κτισθεῖσα δῆθεν ὑπὸ Μάκαρος, υἱοῦ τοῦ Λυκάονος. Ἡ ἐν Μεσσηνίᾳ Μακαρία, κτισθεῖσα καὶ αὐτὴ ὑπὸ Μάκαρος υἱοῦ τοῦ Αἰόλου. Νῆσος τῶν Μακάρων ἐλέγετο καὶ ἡ Σάμος ἡ καὶ Ἀνθεμουσία καὶ Παρθενία, καὶ τόσα ἄλλα σχετικὰ ὀνόματα φέρουσα. Ἡ ἐν Σικελίᾳ Μινώα ἐλέγετο Μακάρα Μινώα καὶ Ἡρακλεία, ὁ δὲ Ἡρακλῆς ἐλέγετο καὶ Μάκαρ καὶ Μελικέρτης, καὶ Μακαρία ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ. Μάκαρ καὶ Μακαρεὺς υἱὸς τοῦ Ἡλίου καὶ τῆς Ρόδης ὁ εἰς Λέσβον φυγὼν μετὰ τὸν φόνον δῆθεν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Τενάγη (Φαέθοντος). Μάκαρ υἱὸς τοῦ Αἰόλου πατὴρ τῆς Ἀμφίσσης. Μακαρεὺς υἱὸς τοῦ Αἰόλου καὶ τῆς Ἀμφιθέας ἐρασθεὶς δῆθεν τὴν ἀδελφὴν του Κανάκην καὶ αὐτοκτονήσας. Μακαρεὺς εἷς τῶν Λαπίθων φονεύσας τὸν Κένταυρον Ἐρίγδονον, ὁ ἱδρύσας τὰς Μακάρους, πόλιν τῆς Θεσσαλίας· Μακαρεὺς υἱὸς τοῦ Κρινάκου τοῦ Διὸς ἔγγονος· ἕτερος Μακαρεὺς υἱὸς τοῦ Ἰάσονος καὶ τῆς Μηδείας ὁ καὶ Μέρμερος καλούμενος. Μακάριον τῆς Κοινότητος Γέρασα Ξάνθης. Αἴασις πόλις τῆς Αἰγύπτου ἡ καὶ Ὄασις καὶ Δοῦρις, κατὰ τὸν Ἡρόδοτον, Νῆσος τῶν Μακάρων. Μακαρία, ὡς εἶναι φυσικώτατον, ἐλέγετο καὶ ἡ Τρινακρία· ἡ Ἀστυπάλαια ἡ καὶ Μερόπη, ἐθεωρεῖτο ὡς μία τῶν Μακάρων. Μάκαρες τρεῖς Νησίδες παρὰ τὴν Νάξον, παρὰ τὴν ἀρχαίαν Δονούσαν. (Αθηναγόρας)
Ησιονείς=οι την Ασίαν οικούντες Έλληνες (Ησύχιος)
Ήσσος=πόλις της Λοκρίδος κειμένην πλησίον της Οιάνθης (Στεφ.Βυζάντιος) Ήσιοι οι κάτοικοι
Ἡσυχία =Μιὰ τῶν Θεσπιάδων.
Ησύχιος=Αλεξανδρινός διανοούμενος έργο του: Το “Λεξικό”, έζησε περί τα τέλη της τρίτης από Χρ. εκατονταετηρίδος, ή κατ’ άλλους της πέμπτης, σημαντικό λεξικό για μας σήμερα.
Ητία και Ήτις=πόλις Λακωνίας βορειοδυτικώς της Βοίας(βλέπε λέξη)
Ηύς=Καλός, καγαθός, εσχημάτισται από του εύς.(Απολ.Σοφ.)
Ηύκομος= Εύκομος. Από δε ενός μέρους το όλον.
Ηύρεμα=κερκυραϊκή προφορά της λέξεως “εύρημα”
Ήφαιστος=Αἴθων, Αἰθάλης, Πευκάεις, κατὰ τὸν Ἡσύχιον ἐλέγετο Ἑλυὸς·
Ἥφαιστος Ὁ = Φοίνιξ, ὁ Αἰγύπτιος, ὁ τοῦ Διὸς καὶ τῆς Ἥρας, ὁ τῆς Μαιναλίου κατοικῶν ἐν Λιπάρᾳ, ὁ τοῦ Τάλου, ὁ Πελασγός.
Ἥφαιστος Ὁ = ο θεός της μεταλλουργικής και ο μεταλλουργός των θεών (Ομηρος).
Ηφαιστεία=Η νήσος των Παξών, διότι εν τη απωτάτη αρχαιότητι αυτόθι συνέβη
μεγάλη καταστροφή γεωλογική. Από κει προήλθε ο μύθος περί της μάχης των Γιγάντων. Δια τον ίδιο λόγο η νήσος ελέγετο Λήμνος, Αιθαλία, Ταρτησός, Υπερίη- Κύμη Αίτνα και Φλέγρα.
Ηώς=Ημέρα, το πρώτον φως, λυκόφως.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου